Op het terrein ernaast wordt een kartbaan gebouwd, een zelf uitgegraven baan van 100 meter lang, vier meter breed en veertig centimeter diep. In 1975 wordt er een tweedehands bouwkeet aangeschaft, in Noordwolde afgebroken in de weekenden en in de avonden wordt de fundering ervoor aangelegd naast het Proathoes. Hiermee krijgt de jeugd een eigen onderkomen, een stukje naast het clubhuis. Zo ontstaat er wat afstand tussen het jeugdhonk en de V.V. Oosterparkers. Dit maakt de stap logisch om op 24 juni 1976 de Stichting Jongeren Oosterparkwijk op te richten. De kartbaan wordt veranderd in een basketbalveld. Voor de nachtbewaking lopen er honden rond.

Januari 1980 slaat het noodlot toe. Een brand legt het Jop in as. Gelukkig slaan de Oosterparkers de handen ineen. Ze voeren binnen twee maanden de resten van het oude Jop af en besluiten hard te gaan knokken voor een waardig jeugdhonk.

Nadat de bouwvergunning rond is worden de eigen te verrichten werkzaamheden vlot op papier gezet en bouwploegen samengesteld. Meer dan 90 mensen met elk een eigen taak en functie staan klaar voor deze  grote klus, het bouwen van een prachtig jeugdhonk. Ze graven weer eens een fundering uit, slepen stenen aan, metselen, plaatsen de deurposten en doen het verfwerk. Zo bouwen ze een gebouw waar iedereen trots op mag zijn. Het gebouw is daarmee ook een monument voor een hechte  gemeenschap. Voor wie nieuwgierig is naar de foto’s van die eerste periode is er een fotoboek uit de eerste tien jaren te bekijken op Jop.  

De jongeren die hebben meegeholpen aan de bouw van Jop, blijven zich langer inzetten en zijn heel verbonden met ‘hun’ plek. De volgende generaties blijken soms meer moeite mee te hebben met zich actief opstellen. Tijden veranderen, maar zelforganisatie blijft altijd een uitgangspunt van Jop. Leren door te doen, zeg maar. Wat ook nauwelijks verandert is het programma: Disco’s, soosavonden, film kijken, activiteiten rond muziek en  dansen.